ΕΠΙ ΤΗΣ ΕΥΚΑΙΡΙΑΣ

Mεγαλες εκπτωσεις
σπευσατε
ευκαιριες για τους καταναλωτες της ζωης των αλλων
για  τους λατρεις των εντυπωσεων
εχουμε και καταλογους παραγγελιων στο διαδικτυο
ακομη και συγκεκριμενα  ραντεβου
τις ωρες που επιθυμειτε
Μας αρκει η υποσχεση της αμεριστης προσοχης σας
στα  κενα αναμεσα σε αλλες αγορες
Μοναδικη σας υποχρεωση
να μας κανετε να νιωθουμε μοναδικοι
για οσο διαρκει η συνυπαρξη μας.
Πληροφοριες παρεχονται
στο τηλεφωνικο μας κεντρο
ωρες βραδυνες
κυριως ωρες που δεν αντεχει κανεις
τις ιδιες τις προθεσεις του
Υποσχόμαστε απολυτη εχεμυθεια
και απολυτη προσαρμογη στο  ψευδος
Σας περιμενουμε για ακομη μια συναντηση
επι της ευκαιριας.

Η ΣΕΙΡΑ ΜΟΥ

Tι μου μοιρασες
και ποια στιγμη τα ματια μου
δεν κοιταζαν προς τη μερια Σου
κι ολο ερχεται η σειρα μου κι ολο φευγει..
κι οσο δεν προλαβαινω
τοσο ο χρονος μοιαζει λιγοστος
Πως να γινε αυτη η μοιρασια
με ποια ακατανοητη δικαιοσυνη
Τι να μου μοιρασες
και ποιος κραταει το χαρτι της εξαπατησης
αν οχι παλι εγω
κι ας κανω πως δεν το ξερω
κι οσο αρνουμαι να το ριξω
τοσο ηθελημενα μενει στα χερια μου
κι ολο περναει η σειρα μου...

ΜΕΤΟΙΚΟΙ

Αρχισε παλι να μυριζει
ερχομο  μετοικων
θα περιφερονται ταχα νοσταλγικα
στις υπο αναπτυξιν παραλιες
ενω ο αερας θα ανακυκλωνει ακαταπαυστα
την ναφθαλινη των παλιων καλοκαιριων
τοτε που μας μαθαιναν πως η απλοτητα
πρεπει να κατακρεουργηθει
Μα δεν ασχολουνται μ αυτα οι μετοικοι
αυτοι θα εκβιασουν ολες τισ σκορπιες τους μνημες
θα υποβαλουν καταναγκαστικες ερωτησεις  που απαντηθηκαν με τη φυγη τους ηδη
και θα επιδιδονται σε μακροβουτια της παιδικης τους αβροτητας
ως ευγνωμονες και σαφως απο απελπισια διορατικοι.

Αναχωρωντας

Τι να ξέρω και γω
μια διαδρομή θυμάμαι
και το βλέμμα σου υδάτινο και φωτεινό
όπως η αντανάκλαση της δύσης
στο τζάμι της άνοιξης που σε φιλοξένησε

Κι αν δεν με κοιτούσες ουτε κι αυτό θα το ξερα

Ολο το υπόλοιπο μια τερατώδης άγνοια
μέσα  σ αυτή σε πάλεψα και σ έχασα
και μέσα  απ αυτή γελοιωδώς ανασκαλεύω μνήμες.

Τι να προσθέσω
 σ αυτή την ανυπόμονη αφαίρεση
πάλι στην άκρη το κρατούμενο συναίσθημα
και του προσώπου σου το αναληθές  υπόλοιπο

Κι αν δεν με κοιτούσες ούτε  κι αυτό θα το ξερα.

Διαψευση

Σ ολη τη διαδρομη
γενναιοδωρες διαθλασεις φωτος
οτι κι αν εξομολογηθω τωρα ,σκεφτηκα
δεν μπορει παρα συγχωρεθει
ακομη κι ο ανομολογητος μου ερωτας
γι αυτη μου τη σιωπη ισως υπαρξει
ενα ειδος αφεσης.

Αν ειναι...

Αν ειναι να μην ερθεις

να μου το πεις χωρις  υπεκφυγη

χρειαζεται χρονος να μαζευτουν τα πεταμενα στο ασπρο πατωμα κερασια

και ο τι περισωζεται απ την ανοιξη 

ειναι μεγαλο κερδος για των δακρυων τις γιορτες.

Υστερα ξερεις ειναι ο χρονος φειδωλος

σ αυτου του ειδους τις αναμονες

και το εκκρεμες του διαδρομου

τιμητικα επανερχεται στη μετρηση

μονο για αυτο που ειναι αξιομνημονευτο.

Και τα λευκα τραπεζομαντηλα 

με την ευδιακριτη στη μεση τσακιση

και κεινα πρεπει να επιστρεψουν στα συρταρια

Δεν θα με νοιαζει εμενα αν φαινονται στα επιπλα

φθορες και κακομεταχειρισεις.

Αντιθετα σαν κατι οικειο και γνωριμο

οσο κι αν θλιβερα ευχαριστο 

στην επιφανεια αυτη θα ακουμπησω 

παλι τα κλειδια και ο τι προχειρο μπορει

να κρυβονταν στις τσεπες  της καθημερινοτητας μου.

Aν ειναι  να μην ερθεις
να μη ρωτησεις τιποτα
Δεν επιστρεφουν πισω οι απαντησεις
ουτε μπορουν να αναιρεθουν
χασκουν αοριστα χωρις καμια χρηση.

ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ

Αυτος ο Αυγουστος

ελευθερων ηθων ,τροχοφορος

με μεγαλη ανεση διερχεται τις αδειες λεωφορους

ιδιως τη νυχτα ευτυχης της ασφαλτου κυριαρχος

Εμεις στριμωγμενοι στα εκδοτηρια εισιτηριων

παρακμιακοι ταξιδιωτες του πλησιεστερου

αποπλου

Εμφιαλωμενο καλοκαιρι  σε πλαστικα μπουκαλακια

πεταμενα αδιαφορα σε τυχαιες γωνιες

Ειμαστε ξενοι μου λες 

ξενα ειναι αυτα τα καλοκαιρια

το εισητηριο λιωνει στην ιδρωμενη παλαμη μου

Μαζι σου κι αν ειμαι δεν θα ρθω 

σ αυτο της παραχωρησης ταξιδι

Αλλιως θα καταγραψει η μνημη

την επι μακρον συνευρεση μας

κι ο προορισμος κι αυτος αλλιωςθα εντυπωθει.

Πως ισαξια θα διαιρεσουμε αλλιως

αυτα τα αναιτια Μαζι.

ΙΣΩΣ

Βρεθηκα παλι στο κατωφλι της προσμονης

ειπα δεν θα ξαναπερασω απο δω

ηταν μακρυ το φθινοπωρο 

και οσες λεξεις  ειχα εξαντληθηκαν

σε αναπαντητες προσευχες

Ειπα δεν θα περασω απο δω

τοση προσηλωση σε μια κενη εικονα

σε ενα περιγραμμα ευτυχιας

τοσα  αμφιβολα  βλεμματα

να διαμελιζουν αυτη μου την επιμονη

Δεν θα βρεθω εδω ποτε ειπα

στη συστολη της προσδοκιας

τρεφεται αχορταγα ρουφωντας

μεχρι και τον αποηχο των ονειρων μου

και απο ιδιοτροπια παρακαμπτει

την ανελιξη της μερας γεννοντας

μερες αλλες μακροσυρτες και αωρες.

ΣΥΜΦΩΝΙΑ

Αφησε το εκει
πανω στο πλατυσκαλο
να εκτιθεται χωρις αξιοπρεπεια
χωρις αντισταση καμια στις διαθεσεις των διερχομενων
αμηχανα να στεκεται σε τυχαια βλεμματα
τυχαια κι αυτο να μετατοπιζεται
αναλογα με τον καιρο
να ειναι ορατο και αφωνο
ανυπερασπιστο θνητο τρωτο
Εκει να το αφησεις
αυτο το σ αγαπω που ειπες.

AΝΤΙΜΕΤΑΘΕΣΗ

Κάπου που να έχει σκιά
εκεί να πάμε
είναι πολύ το φως κι έτσι όπως δίπλα μου στέκεσαι
θα γίνουν διάφανα φοβάμαι τα λόγια και θα δεις
μέχρι τη ρίζα την επιθυμία
κάπου που να έχει σκιά
ίσως να καταφέρω να γυρίζω το βλέμμα αδιάφορα
στο εκθαμβωτικo κενό εμπρός μου
όσο θα λες για όνειρα που δε μου   παραχωρουνται
Κάτω από τις πολύβουες λευκές έλα αν θες
είναι συνηθισμένες να με βλέπουν από απόσταση
να σε παρατηρώ
και θα θροισουν πριν αφεθώ στην οποία σου εξιστόρηση
Μόνο έλα σύντομα
να σεβαστώ το λίγο χρόνο που χρειάζεται το ψέμα
και το μακρύ απόηχο του να ορίσω όσο αναγκάζομαι
Κάπου που δεν θα τον κοιτάς
κατάματα τον ήλιο
κι ούτε θα μοιάζεις πιο απόκοσμος απ όσο αντέχω.

ΔΕΗΣΗ

Αφηναμε την πορτα μισανοιχτη
για να μπορει η ζωη να επιλεγει εμας
η την ακαταληπτη βοη του σκοτεινου διαδρομου
με τα παραθυρα κλειστα
απο το φοβο της απωλειας
Χαραγμενα τα δεντρα με αρχικα επιθυμιων ατελεσφορων
και οι τοιχοι των πολυκατοικιων με εγκλωβισμενες ιαχες
στο θωρακα της εφηβειας που δεν μας αποχαιρετησε εγκαρδια ποτε
Να σ αγκαλιασω μπορεσα
αντιστροφο στην απουσια αντανακλαστικο
και η μνημη συντομα διεγραψε
αυτη την υγρη ιδιοτροπια.
Τελευταια εικονα:
o παλιος ανελκυστηρας αγκομαχωντας
απο το βαρος της φυγης
μ εφερε στην αρχικη την προς τα μεσα θεα
την ωρα ακριβως που εδυε η ανεπαρκεια.μου.
Απο τις στοιβαγμενες στη βαλιτσα λεξεις
βρηκα και φορεσα τη ματαιωση .
Η μυρωδια της γνωριμη αν και αγνωστη ακομη
η σταθερη της συσταση.
Θελω , μονο αυτο ψιθυρισε εκπνεοντας η νυχτα
μια τελευταια εξομολογηση πριν ανεπιστρεπτι
περασει στην αναποφευκτη ληξη της.