Tι μου μοιρασες
και ποια στιγμη τα ματια μου
δεν κοιταζαν προς τη μερια Σου
κι ολο ερχεται η σειρα μου κι ολο φευγει..
κι οσο δεν προλαβαινω
τοσο ο χρονος μοιαζει λιγοστος
Πως να γινε αυτη η μοιρασια
με ποια ακατανοητη δικαιοσυνη
Τι να μου μοιρασες
και ποιος κραταει το χαρτι της εξαπατησης
αν οχι παλι εγω
κι ας κανω πως δεν το ξερω
κι οσο αρνουμαι να το ριξω
τοσο ηθελημενα μενει στα χερια μου
κι ολο περναει η σειρα μου...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου