Αναχωρωντας

Τι να ξέρω και γω
μια διαδρομή θυμάμαι
και το βλέμμα σου υδάτινο και φωτεινό
όπως η αντανάκλαση της δύσης
στο τζάμι της άνοιξης που σε φιλοξένησε

Κι αν δεν με κοιτούσες ουτε κι αυτό θα το ξερα

Ολο το υπόλοιπο μια τερατώδης άγνοια
μέσα  σ αυτή σε πάλεψα και σ έχασα
και μέσα  απ αυτή γελοιωδώς ανασκαλεύω μνήμες.

Τι να προσθέσω
 σ αυτή την ανυπόμονη αφαίρεση
πάλι στην άκρη το κρατούμενο συναίσθημα
και του προσώπου σου το αναληθές  υπόλοιπο

Κι αν δεν με κοιτούσες ούτε  κι αυτό θα το ξερα.